شب وصل است از بخت اندکی توقیر می خواهم

به قدر یک دو دور صبح محشر دیر می خواهم

ز تیغ ناز او در خون تپم چندان که دل گردم

جهان گرکیمیا خواهد من این اکسیر می خواهم

به رنگ غنچه امشب دیده ام خواب پریشانی

ز چاک سینه یک آه سحر تعبیر می خواهم

به چشم اعتبار بیخودی عمری جنون کردم

کنون چون اشک یک افتادگی زنجیر می خواهم

درین گلشن خم تسلیم هر شاخی گلی دارد

به ذوق سجده خود را در جوانی پیر می خواهم

دو عالم نیست جز آیینهٔ زنگار پروردی

منم کانجا ز آه بی نفس تاثیر می خواهم

ندارد دشت امکان آنقدر میدان آزادی

نگاه آهوم ناچار پا در قیر می خواهم

ز رمز جستجوها غافلم لیک اینقدر دانم

که چون خورشید زیر خاک هم شبگیر می خواهم

درین گلشن سلامت باب جمعیت نمی باشد

چو رنگ گل شکستی عافیت تعمیر می خواهم

سفید از گریه شد چشم و همان مست تماشایم

به هربیحاصلیها روغنی زین شیر می خواهم

من و دلبر بهم نقشی ببستیم از هماغوشی

ز نقاش ازل زین رنگ یک تصویر می خواهم

چسان آید ز شمع کشته بیدل محفل آرایی

زبان در سرمه خوابیده ست و من تقریر می خواهم